4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 142

Για τις τελευταίες ώρες ελευθερίας
Για τις χιλιάδες ζωές που πρόκειται να χαθούν άδικα
Για ένα μωρό που δε θα γεννηθεί ποτέ
Για ένα παιδί που δε θα γίνει αυτό που ονειρεύεται
Για έναν μοναχικό παππού που δε θα δει τα εγγόνια του να
μεγαλώνουν
Για όλους
Ένας χαρταετός για εμάς
Κοιτάξαμε διστακτικά τον ουρανό γνωρίζοντας την συνέχεια
Χιλιάδες πολεμικά αεροπλάνα από πάνω μας
Αμέτρητες βόμβες έπεφταν δίπλα μας κάνοντας φριχτό θόρυβο
Καίγοντας εμάς μαζί με τον χαρταετό μας
Και ίσως τελικά ο παράδεισος να είναι η άβυσσος του ανθρώπινου
νου
Μα πόσο μίσος ακόμα μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη ψυχή;
Laura Muntz Lyall (Δυο κοριτσάκια που διαβάζουν στον καναπέ)
142