4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 122

που νόμιζες πως η διαδρομή τελείωσε η διαδρομή είχε μόλις
αρχίσει…….. Όταν έβγαινες από τις καταπακτές αυτές προχωρούσες
προς πυκνό δάσος γεμάτο θεόρατα δέντρα γεμάτα μικρά και
φοβισμένα ζώα κρυμμένα στην ζεστασιά των φύλων των δέντρων και
προσπαθούσαν να κοιμηθούν… Το φεγγάρι ήταν τόσο μεγάλο που
θαρρούσες πως δεν χώραγε στον σκούρο γεμάτο αστέρια ουρανό.
Καθώς προχωρούσες έφτανες στα βουνά. Τα βουνά αυτά είναι
μοναδικά . Η κορυφή τους είναι πιο ψηλά κι από τα αστέρια .Το χώμα
τους όμως είναι κόκκινη από τα αίματα και γκρίζος από τις στάχτες.
Το κρύο ήταν ανυπόφορο και όταν το είχες νιώσει τότε είχες φτάσει
στην σπηλιά αυτή που ο ουρανός ήταν πιο φωτεινός και ας ήταν
νύχτα. Η Άλμαλον άπλωνε κάτω μια κουβέρτα όπου κάθονταν πάνω
και έπαιζαν το παιχνίδι τους τα άστρα. Συνήθως κέρδιζε η Άλμαλον
γιατί η μητέρα της, που ήταν δασκάλα, της μάθαινε γράμματα.
Όμως μια μέρα κέρδισε ο Ασάντ . Τότε η Άλμαλον
στεναχωρήθηκε γιατί της άρεσε να κερδίζει παρόλο που δεν το
έδειχνε . Είχε νυχτώσει . Το μόνο χρώμα που επικρατούσε ήταν το
μαύρο που όταν το έβλεπες το μάτι σου αγρίευε .Η Άλμαλον ζήτησε
από τον Ασάντ να ανάψει φωτιά γιατί την νύχτα έκανε πολύ κρύο.
Ξαφνικά η Άλμαλον έδωσε ένα φιλί στον Ασάντ . Τότε όλα ξεκίνησαν
για αυτούς τους δύο . Αυτό σκέφτηκε ο Ασάντ . Κι έπειτα
αποκοιμήθηκε .Η Άλμαλον είχε κοκκινίσει . Την απόλυτη ηρεμία την
έσπασε μία έκρηξη πολύ δυνατή . Τα δυο παιδιά κοιτάχτηκαν για να
σιγουρευτούν πως ήταν καλά και οι δύο τους και έπειτα
αποκοιμήθηκαν και ονειρεύτηκαν μια ζωή πιο γαλήνια. Όταν
έφτασαν στο σπίτι τους διηγήθηκαν στις οικογένειες τους τις
περιπέτειες τους. Μετά από λίγες ημέρες συνέβη κάτι που άλλαξε
για πάντα την ζωή των μικρών παιδιών.
Η μεγαλύτερη έκρηξη κατέστρεψε το φράγμα που κρατούσε το νερό
με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τα σπίτια τους . Τότε οι οικογένειες
122