4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 120

42. 2 ο βραβείο:Θέλεις να παίξουμε; Κουργιαλά Αναστασία ,
Πειραματικό Γυμν. Αγίων Αναργύρων
Φωνές, πόνος, θλίψη και ένας μαύρος ουρανός επικρατούσε στην
Συρία… O κόσμος τρομαγμένος, προσπαθούσε να ξεφύγει από το
μίσος που κουβαλούσαν στις καρδιές τους οι κατακτητές, με σκοπό
να τους ρημάξουν και να τους καταστρέψουν την ελπίδα και την
όρεξη τους για ζωή και ένα χαρούμενο απρόσμενο αύριο.. Τα παιδιά
,που δεν γνώριζαν το μίσος και την ασχήμια στις καρδιές πλησίαζαν
τον ουρανό προκειμένου να δουν λευκά όνειρα στις αγκαλιές των
γονιών τους χωρίς να φοβούνται .Μπορούσαν να σκεφτούν κάτι το
οποίο οι μεγάλοι δεν μπορούσαν γιατί το μόνο που τους ένοιαζε ήταν
να «προστατευτούν» από την ελπίδα να τα καταφέρουν.
Προτιμούσαν να ζήσουν κρυμμένοι στην σκοτεινή τους σπηλιά που
ονομαζόταν η άβυσσος του φόβου. Από τότε που αυτοί οι εγωιστές
που αποφάσισαν να κατακτήσουν μια χώρα όπου άνθρωποι
προσπαθούσαν να συντηρήσουν τις οικογένειες του και ξαφνικά
έβλεπαν όλος ο κόπος τους και ο ιδρώτας τους να έχουν
εξαφανιστεί ,όλοι το μόνο που σκέπτονταν ήταν πως θα επιβιώσουν
το επόμενο λεπτό και θα ξεφύγουν από τα αρπακτικά «νύχια» αυτών
των τρομερών κατακτητών. Αυτό τους πλήγωνε κάθε λεπτό πιο
πολύ. Ακόμα και οι πιο δυνατοί στο σώμα ,στο μυαλό και στην καρδιά
ήταν σπουργίτια που απλά παρατηρούν την σκοτεινή βροχή δίχως να
προσπαθούν να φέρουν έναν ήλιο στην ζωή τους ώστε να ανατείλουν
τον χαμένο τους εαυτό. Όλα αυτά είναι γεμάτα πόνο όμως αυτές
είναι οι σκέψεις της Άλμαλον. Η Άλμαλον είναι ένα κορίτσι που ζει
κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες. Το όνομα της σημαίνει Ελπίδα.
Η Άλμαλον ξύπνησε από τον βομβαρδισμό τρομαγμένη σηκώθηκε και
πήγε να δει αν όλοι ήταν καλά μέσα στο σπίτι της. Ύστερα πήγε να
κοιτάξει έξω να δει τις ζημιές που προκάλεσε αυτή η έκρηξη.
Ευτυχώς οι καταστροφές δεν ήταν μεγάλες και πολλές. Οπότε
120