4os _αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου aitheriaparathira | Page 110

πατέρας της, ο Νίκος , γεμάτοι τύψεις που όλα αυτά τα χρόνια δεν
κατάφεραν να προστατέψουν το παιδί τους, κάνουν τα πάντα για να
γίνει καλά. Παρακαλούν συνεχώς το θεό να τη σώσει.
Ο Νίκος ποτέ δεν συμπάθησε τον Μάρκο. Επιμένει να του θυμίζει
πως αν η κόρη του δεν τον γνώριζε, δεν θα είχε φτάσει σε αυτό το
έσχατο σημείο. Ο Μάρκος από την άλλη άφηνε τον θυμό του να
ξεχειλίζει κι έτσι υπήρχαν καθημερινές εντάσεις.
Η Δέσποινα βαδίζει αργά και σταθερά προς το θάνατο και
κλείνεται στον εαυτό της αφοσιωμένη στην μοναξιά ενός
ετοιμοθάνατου ανθρώπου. Θεωρεί τους γονείς της εχθρούς και
αρνείται να φάει και να πάρει τα φάρμακά της. Ώρες ώρες τους
διώχνει με κραυγές και κλάματα από τον θάλαμο. Οι μόνοι που
μπορούν να την ηρεμήσουν είναι οι γονείς της Αγγελικής που
καθημερινά μένουν μερόνυχτα στο προσκεφάλι της ξεχνώντας ότι
έχουν σπίτι και παιδί. Πολλές φορές αποφεύγουν να μιλήσουν για την
κατάσταση της Δέσποινας μπροστά στην Αγγελική για να μην
πικραθεί για την αγαπημένη της ξαδέρφη. Η Αγγελική όμως δεν
άργησε να κατανοήσει πλήρως την κατάσταση γιατί πολλές φορές
προσποιούταν ότι κοιμόταν, μόνο και μόνο για να κρυφακούει τα νέα
από το νοσοκομείο.
Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα είχαν ηρεμήσει. Οι γονείς της
πλέον κοιμούνται σπίτι , η θεία της έρχεται για μπάνιο ενώ ο Μάρκος
για λίγες ώρες ύπνου.
Όλα όμως άλλαξαν μετά από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα που
έκανε το κινητό να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια του Νίκου. Το μόνο
που είπε ήταν «Αργυρώ ξύπνα, πάμε το νοσοκομείο». Η Αγγελική
μόλις είχε πέσει για ύπνο αλλά μετά από αυτό ήταν σίγουρη πως ούτε
τότε θα κοιμόταν. Πήγε και κόλλησε το κεφάλι της στην ξύλινη
κλειστή πόρτα του δωματίου και για να ακούσει τι γινόταν δίπλα. Ο
δυνατός κρότος της πόρτας ακούστηκε αφήνοντας την Αγγελική
110