“25th hour” project
Γιώργος Ραφαήλ Κατοχιανός | 23.4.2015
Σε εκείνο το τελευταίο δάκρυ,
που πήρε μαζί του και το τελευταίο ίχνος χρώματος από τα μάτια σου,
σε εκείνο εγκλωβίστηκα.
Πες μου,
σε ποια θάλασσα κολυμπούν οι ψευδαισθήσεις μας;
Οι δικές μου με στοιχειώνουν ακόμη,
όπως την πρώτη φορά.
Δεν είναι μυστικό, θα σου πω.
Την 25η ώρα,
και μόνο τότε,
την ώρα που η λογική καλπάζει μακριά από τη χώρα των ονείρων,
τότε να κλείσεις τα ματιά μπροστά στον καθρέφτη του Εγώ
και θα γευτείς τις σκέψεις μου,
όπως εγώ τις δικές σου.
Αν φοβηθείς,
όπως εγώ,
θα μείνει για πάντα πάνω σου σκιά.
Αν όχι;
Λυπάμαι αλλά αυτός είναι ένας δρόμος που δεν κοιτάω ακόμα,
δεν έχω τα μάτια να τον δω.
Να προσέχεις την αντανάκλαση,
ας μην μπει εμπόδιο στον ουρανό σου.
Φεύγω,
η ελλειπτική μου ύπαρξη αναζητά τις ψευδαισθήσεις της.
Πλησιάζει η 25η ώρα…
683