"25th hour" project | Page 649

“25th hour” project Μαρία Αλεξιάδου | 5.4.2015 25η ώρα.. έφτασε λοιπόν κιόλας.. Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στη δίνη της. Δεν σκοπεύω να τα ανοίξω μέχρι τη λήξη αυτού του εξηνταλέπτου. Στροβιλίζομαι σε σκέψεις, εικόνες και χρώματα. Τα δικά μου χρώματα, χρώματα που μόνο εγώ ξέρω πώς τα δημιουργώ, πώς τα σχεδιάζω και τα αναμιγνύω. Βασίλισσά τους είμαι και κάθομαι στη γωνία και τα χαζεύω, καθώς αυτά μεταμορφώνονται σε όνειρα και σε ελπίδες. 25η ώρα.. Από όλες τις ώρες της ημέρας, αυτή μακράν είναι η αγαπημένη μου. Στο άκουσμα αυτό, πολλοί με κοιτάζουν παράξενα, ίσως και ειρωνικά. Άλλοι χαϊδεύουν μηχανικά το ρολόι τους και του ρίχνουν κλεφτές ματιές, μετρώντας δώδεκα αριθμούς και τρεις δείκτες. Πουθενά δεν χωράει η εικοστή πέμπτη ώρα στα τέλεια ρυθμισμένα ρολόγια τους, στις τέλεια ρυθμισμένες ζωές τους. Χαμογελούν. Νομίζουν πως ευφυολογώ και πως προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή με εξωπραγματικές κουβέντες. Κι όμως αυτή η ώρα είναι αληθινή, όπως αληθινά είναι και τα θηρία και οι σκιές που κουβαλάμε μέσα μας. Αυτά όμως, όλοι κρυφά η ανοιχτά παραδεχόμαστε την ύπαρξή τους. Την αισθανόμαστε όταν αντιπαλεύουν μέσα μας, δυνατά ή ήπια, λυτρωτικά ή αλύτρωτα κι εμείς, σωστοί θεατές των πεπραγμένων, παρατηρούμε μια μάχη που γίνεται για εμάς, χωρίς εμάς. 25η ώρα.. Αυτή η ώρα είναι μαγική, αέρινη, σηκώνεις το χέρι να την αγγίξεις, μα εκείνη εξαφανίζεται στο πρώτο φύσημα, αφήνοντάς σε ανικανοποίητο, έχοντας ακόμη τη γεύση της και την απαλή υφή της. Την εικοστή πέμπτη ώρα μπορείς να την εισάγεις άφοβα σε όποια στιγμή της ημέρας επιθυμείς. Μπορεί να ταυτιστεί το ίδιο καλά με τη γλυκιά χαραυγή, αλλά και με την απύθμενη νύχτα. Κι αυτό είναι ακριβώς που την ξεχωρίζει από τις άλλες, τις συμβατικές. Το μόνο που αρκεί να κάνεις είναι να κλείσεις τα μάτια και να αφιερωθείς σε όσα πράγματα, πρόσωπα ή καταστάσεις σε ηρεμούν, σε γαληνεύουν και σου θυμίζουν ποιος πραγματικά είσαι. Αυτή ακριβώς τη μαγική ώρα της ημέρας τα θηρία και οι σκιές καταλαγιάζουν και σαν λαβωμένα, τρέχουν να κρυφτούν από τον κόσμο που ορίζεις και αφεντεύεις εσύ, στον οποίο άγχη και θλίψεις δεν έχουνε θέση. Ανοίγω τα μάτια και χαμογελώ συγκαταβατικά σ