"25th hour" project | Page 630

“25th hour” project Έλενα Αργαλιά | 28.3.2015 «Δεν θα χωρίιιισουμε ποτέεεεεε…» Ου, που να φας τη γλώσσα σου, βρε Πάριε… Είσαι και καλός τραγουδιστής… «Δεν θα χωρίιιισουμε ποτέεεεεε…» Α, λύσσα κακιά… «Κι εγώ σου έεεεεεελεγα μην κλαιιιιιιις…» Καλέ είσαι με τα καλά σου; Γιατί να κλάψω; Αφού είπες ότι δεν θα χωρίσουμε ποτέ. Έτσι δεν είπες; Α, καλέ μου Πάριε, μου φαίνεται ότι άρχισες να ξεχνάς. Τη μια μου λες ότι δεν θα χωρίσουμε ποτέ και την άλλη ότι έχω πλαντάξει στο κλάμα γιατί το διαλύσαμε. Τι να πω; Κρίμα. Τόσο νέος άνθρωπος και να τα ‘χεις χαμένα… Αλλά, εδώ που τα λέμε, πού να ξέρεις τώρα εσύ πώς νιώθω εγώ; Εσένα σε χώσανε σε ένα στούντιο, σου μοστράρανε μπροστά στη μούρη τους στίχους και σου είπανε «άντε τραγούδα τους». Πού να ξέρεις ο δόλιος ποιοι σε ακούνε; Ωραίοι στίχοι! «Δεν θα χωρίσουμε ποτέ» και στο καπάκι «κι εγώ σου έλεγα μην κλαις». Ναι! Από αυτές είμαι εγώ! Που θα βάλω την μαύρη πλερέζα και θα κλάψω. Όχι αγάπη μου, εσύ θα κλάψεις! Και με μαύρο δάκρυ μάλιστα. Να ταιριάζει και με τα ματάκια σου. Που μπορεί να είναι γαλανά αλλά εγώ θα στα έχω μαυρίσει γύρω γύρω αν δεν είσαι φρόνιμος. Αλλά, τί λέω; Τώρα πια είσαι φρόνιμος, δεν είσαι; «Δεν θα χωρίιιισουμε ποτέεεε…» Σώπα καλέ Πάριε! Δεν μιλάω σε σένα. Σε εκείνον εκεί μιλάω. Στον μουσάτο στη φωτογραφία πάνω στον μπουφέ. Τον καστανό που δένει και με το λούστρο. Κι εσύ, Αποστόλη μου γιατί δεν με κοιτάς; Πάλι το ίδιο κόλπο; Πάλι στρέφεις το βλέμμα σου αλλού; Όπως όταν ζούσαμε μαζί; Πάλι με αγνοείς και κάνεις ότι δεν ακούς; Έλα τώρα, μεταξύ μας… Πάντα σου άρεσε ο Πάριος. Και ας μην το παραδεχόσουν. Μου το ‘παιζες, βλέπεις κουλτουριάρης. «Ο Παβαρότι εμένα μόνο μου αρέσει» έλεγες. Λογικό! Με Παβαρότι σε μεγάλωσε η μάνα σου στο χωριό. Με Παβαρότι αρμέγατε τα πρόβατα, με Παβαρότι τσαπίζατε τις ελιές. Την καραγκούνα ούτε που να την ακούσεις. 630