“25th hour” project
επειδή ήθελες να σε καταλάβουν. Μήπως είναι αυτό; Ίσως κουράστηκες.
Αναμενόμενο. Πόσο πιστεύεις θα αντέξεις να ζεις έτσι; Όταν το έφτιαχνες
δεν σκέφτηκες ότι μαζί με σένα, θα έπρεπε να μεγαλώνει και το κοστούμι
σου. Αυτό έγινε σήμερα. Γι’ αυτό σκίστηκε.
Σήκω από το κρεβάτι και κοίτα τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Κοίταξε
τον. Αυτός είσαι. Πόσο όμορφος δείχνεις τώρα. Θαρρείς πως είσαι πιο
έξυπνος από τη φύση που σε έπλασε; Πήγαινε τώρα στο παράθυρο,
άνοιξε το και κοίτα τον κόσμο που σε φοβίζει. Πόσο όμορφα νιώθεις
τώρα… Πρώτη φορά που κοιτάς τους ανθρώπους χωρίς να κρύβεσαι.
Μείνε λίγο εκεί. Απόλαυσε αυτό το βραδινό αεράκι που χτυπά απαλά το
πρόσωπο σου. Αυτή η στιγμή είναι δική σου. Κανείς δεν μπορεί να σου
την κλέψει.
Φτάνει όμως για απόψε. Αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς και η ώρα έχει
πάει… Ακόμη 12… Μα πώς είναι δυνατόν; Αφού πέρασε τόση ώρα από
την τελευταία φορά που κοίταξες το ρολόι σου. Τι συμβαίνει; Ίσως… Ίσως
να ’γινε αυτό που ονειρευόσουν. Αυτό που σκέφτεσαι ασταμάτητα
τελευταία. Μια ώρα της ημέρας που θα ανήκει μόνο σε σένα. Μια ώρα
που θα σου κρατάει συντροφιά ο πραγματικός σου εαυτός. Μια ώρα να
βρεθείς αντιμέτωπος με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου.
Η 25η ώρα.
597