“25th hour” project
Μοσχούλα Σολάκη | 4.2.2015
Η ώρα που όλα τ’ αδιέξοδα βρίσκουν το δρόμο τους…
Η ώρα που το υποσυνείδητο παίρνει σάρκα και οστά…
Η ώρα που ο λύκος παίρνει αγκαλιά την κοκκινοσκουφίτσα ανήμπορος
πια στην επιθυμία του να την καταβροχθίσει…
Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν…
Εκεί που το «πρέπει» είναι άγνωστη λέξη και το «γιατί» δεν έχει καμία
απολύτως σημασία...
Εκεί που δεν υπάρχουν ενοχές και λάθη…
Τα πάθη είναι υγιή και το καλό πάντα νικάει…
Τα όνειρα έχουν χιλιάδες χρώματα και τα φιλιά μοιάζουν με μαγικά
ραβδιά που κάνουν θαύματα…
Εκεί που φωλιάζει το γέλιο και το δάκρυ βγαίνει μόνο από χαρά…
Εκεί που κανείς δεν δειλιάζει...
Εκεί που κανείς δεν τρομάζει…
Εκεί που τα καλά αμπαρωμένα συναισθήματα απελευθερώνονται και
πλημμυρίζουν τον αέρα σαν φύλλα φθινοπωρινά…
Αυτήν την ώρα που αργεί τόσο να ’ρθει…
Αυτήν την μία και μοναδική ώρα που ανταμώνουν οι έρωτες, που δεν
πρόλαβαν να φτάσουν στον προορισμό τους…
Εκεί θα σε περιμένω…
Εκεί θα ανταμώσουμε…
Την 25η ώρα…
528