"25th hour" project | Page 500

“25th hour” project στο βάθος του δωματίου. Έριξε νερό στα μούτρα του. Σκούπισε το βρεγμένο του πρόσωπο με το μανίκι της μπλούζας του και προχώρησε προς το μέρος του άντρα. Στηρίχτηκε στο επάνω κρεβάτι της κουκέτας με τα δυο του χέρια. Απελπισία. Σηκώνοντας το κεφάλι του είδε στον τοίχο τη φωτογραφία μιας γυναίκας και ενός αγοριού. Κοίταξε πάνω από τον ώμο του τον άντρα. «Η γυναίκα μου και ο γιος μου» απάντησε εκείνος που μέχρι τώρα ήταν απλός παρατηρητής, με μαλακή φωνή. Ο Παύλος κούνησε το κεφάλι του δείχνοντας να κατανοούσε. Έκατσε και πάλι στο σκληρό στρώμα, στηρίζοντας το κεφάλι του στις παλάμες του. Απελπισία. Οι φωνές συνέχιζαν να του τρυπούν τα αυτιά. Έτριψε το πρόσωπο του και με δυσκολία κατάφερε να μην κλάψει. Είχε κιόλας μετανιώσει. Ήταν όμως πια αργά. Ο άντρας έβαλε το χέρι του στη πλάτη του Παύλου. Πρέπει να είσαι δυνατός εδώ μέσα, του είπε. Ο Παύλος, πέρασε τα χέρια του από τα μαλλιά του και σήκωσε το κεφάλι του. «Πόση ώρα κοιμόμουνα;» ρώτησε τον άντρα. «Μια μέρα και μια ώρα» του απάντησε. Τα μάτια του κοίταξαν το μουχλιασμένο ταβάνι. Είχε εκτίσει μόλις 25 ώρες από τα 25 χρόνια της ποινής που του επέβαλλε το ανώτατο δικαστήριο για τον φόνο της Ηρώς. 500