“25th hour” project
και τη βελόνα άρχισε την εξόντωσή του. Έστρωσε όλα τα υλικά στο
μεγάλο τραπέζι της κουζίνας, άφησε το παράθυρο του κήπου ανοιχτό για
να μπαίνει αναζωογονητικός αέρας, συντόνισε το ραδιόφωνο στον
αγαπημένο της σταθμό. Υπολόγισε το διαθέσιμο χρόνο, ήταν 12 το
μεσημέρι, μια φάσα το δίωρο ως αύριο το μεσημέρι έλπιζε ότι θα ήταν
αρκετό. Και ρίχτηκε στη μάχη.
6η ώρα δουλειάς συνεχόμενης κι αντέχει. Σκίζει ό,τι είχε απομείνει από
αυτόν ή ό,τι της τον θύμιζε μετά την εσπευσμένη μετακόμισή του από το
σπίτι της. Τα κάνει κουρέλια, και την καρδιά της μαζί. Μια μαύρη τρύπια
κάλτσα του που είχε παραχωθεί πίσω από το πλυντήριο, ένα ξεχασμένο
σκούρο καφέ δερμάτινο γάντι του, ένα ξεθωριασμένο σκουρόχρωμο
μαγιώ του που ανακατεύτηκε με τα δικά της, μια μπλε παλιογραβάτα του
που σιχαι