“25th hour” project
Τα πόδια μου βαριά σαν άγκυρες με τραβούσαν στο υγρό χώμα λες κι
ήμουν αιχμάλωτος, δεμένος με αλυσίδες. Μα, ποιος ο δυνάστης μου;
Ποιος μ’ είχε κυριεύσει;
Φύση λεγόταν κι ακόμα θαρρώ πως έτσι τη φωνάζουν. Κι αφού εγώ της
εναντιώθηκα για να μη θυμάμαι, αν κι ανθρώπινο το πάθος, έτσι κι αυτή
πήρε την εκδίκησή της. Εμένα πήρε. Παγωμένο, μα κι ευτυχισμένο μαζί.
Πια είμαι μια ανάμνηση κι η μόνη μου έγνο