“25th hour” project
Ιωάννης Κακαγιάννης | 2.10.2014
Μαστιγώνει το αμαρτωλό το διάβα
στα μονοπάτια της αχαλίνωτης τροχιάς
και τα σπιρούνια αιματόβαψαν
τις άμοιρες συνήθειες
ο σιχαμένος χρόνος ξόδεψε τις στιγμές
και λήστεψε του πάθους τις κολακείες
με άλματα και τεχνάσματα
με παραισθήσεις και αυταπάτες
και κύλησε και έστριψε και χάθηκε
άλλοτε κρύα κι άσπλαχνα
και ελάχιστα ευτυχισμένα
με τα παμπάλαια της ζυγαριάς τα δράμια
μην κλαις μυρμήγκι ανύπαρκτο
και συ τριχούλα άσπρη
μην βλαστημάς που βρέθηκες
στο χώμα των κροτάφων
ρυτίδα ντύσου υπομονή
και οπλίσου με ελπίδα
κρύψε στ’ αυλάκια αντοχή
κι άσε τα μοιρολόγια
κι αν έγινε η μέρα μια σταλιά
κι η νύχτα τοσοδούλα
κι ο κύκλος παρακούρασε
στης νομοτέλειας το τέλμα
ακούω του αύριο τον ρυθμό
με το αυτί στο άγιο χώμα
κι η διαίσθηση και η μυρωδιά απογειώνονται
και το άγνωστο μαγνητίζει
ρομαντικός αδιόρθωτος
και θιασώτης των ειδώλων
πάντα πιστεύω στα όνειρα
και ζω με παραμύθια
πέρα απ’ τα σύννεφα πετώ
για δεύτερη ζωή μεθάω
παιδί στης φαντασίας μου τη χώρα
να γινόμουνα την 25η ώρα.
318