“25th hour” project
«Πάρε όποια απόφαση θες εσύ και τήρησε την ως το τέλος», της είπε και
άρχισε να της αναλύει κάθε μια παράμετρο ξεχωριστά.
Αρχικά πως στην φιλία δεν χωράνε κατινιές γιατί οι σχέσεις φεύγουν οι
φιλίες όμως πρέπει να μένουν για πάντα.
Της μίλησε για τον έρωτα που αν και εφήμερος είναι τόσο δυνατός ώστε
να μπορεί να τινάξει στον αέρα τα πιο ισχυρά κάστρα.
Της εξήγησε πόσο μειονεκτικό για εκείνη είναι να την θεωρούν Νο.2.
«Κλείσε τα μάτια και τα αυτιά και μην ακούσεις κανέναν. Κάνε αυτό που
θα σου πει η καρδιά σου και να είσαι έτοιμη να ζήσεις τα πάντα και να
υπομείνεις τα πάντα. Ακόμα και αν πάρεις την λανθασμένη απόφαση
υποστήριξε την ως το τέλος και μην σε νοιάξει ποτέ τι θα πουν οι άλλοι.
Επειδή όμως μου ζήτησες και την προσωπική μου άποψη, πολύ φοβάμαι
ότι από αυτό το παιχνίδι μόνο χαμένη μπορείς να βγεις…»
Εκεί τον διέκοψε για να τον τσαντίσει.
«Δίκιο έχεις βρε αγορίνα μου…»
«Κατάλαβα…», του είπε και πέταξε το αποτσίγαρο στην θάλασσα.
Τόση ώρα δεν της είχε διακόψει την αλληλουχία των σκέψεων της.
«Ακούω τα συμπεράσματα…»
«Κατάλαβα πως είσαι από τα λίγα άτομα που θέλουν να με βλέπουν
ευτυχισμένη. Κανένας ποτέ δεν μου επέβαλλε να κάνω αυτό που θέλω
εγώ. Ίσως μετά την οικογένειά μου να είσαι το μόνο άτομο που με αγαπά
πραγματικά και με νοιάζεται…»
«Και τι κάνεις για αυτό;»
Είχε συγκινηθεί και ο ίδιος.
Άνοιξε τα μάτια του διάπλατα για να του στεγνώσει ο αέρας τα δάκρυα.
«Έτσι είμαι, κάνω ό,τι μπορώ για να στενοχωρήσω αυτούς που με
αγαπούν, σαν να θέλω να τους απομακρύνω από κοντά μου…»
«Αν νομίζεις πως ο φίλος σου τα παρατάει τόσο εύκολα, είσαι
γελασμένη.»
Του χαμογέλασε και έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του.
294