“25th hour” project
μύριζε και τον ξαναμύριζε ενώ εκείνος την έσφιγγε όλο και πιο πολύ
επάνω του έτσι ώστε να κουρνιάσει στην αγκαλιά του.
Παρασυρμένοι και οι δυο τους από τους παθιάρικους ρυθμούς ενώ
εκείνος συνέχιζε να της λέει...υπέροχη, υπέροχη, υπέροχη πορεύτηκε
προς ένα καταστροφικό σενάριο. Τόσο οικεία ένιωσε δίπλα του σαν να
ήταν από χρόνια μαζί.
Όμως από την άλλη… ένιωσε ηλίθια.
-
Μπορεί μια γνήσια γυναίκα να κάνει μια λάθος κίνηση;
-
Ναι, απάντησε κατηγορηματικά η Φένια.
Καθισμένος σε ένα από τα μπροστινά τραπέζια, γκρι παντελόνι, γκρι
σακάκι, μπλε πουκάμισο. Κλασικός αλλά ταυτόχρονα νεανικός...
Περίμενε. Τα μάτια του έλαμψαν στο πλησίασμα της Φένιας.
Χαιρετηθήκαν ελαφρά αν και το βλέμμα του το αισθάνθηκε αρκετά
διαχυτικό.
Η Φένια του ζήτησε να μπούνε κατευθείαν στο θέμα. Επί της παρούσης,
εκείνη έψαχνε ένα τρόπο να παρουσιάσει μια έρευνα βασισμένη σε δυο
έτη σκληρής δουλειάς κι αυτό θα γινόταν εφικτό μόνο αν συγκεκριμένη
εταιρεία της έδινε το οκ. Συνεπώς θα έπρεπε να εγκρίνει την έρευνα ως
αξιολογήσιμη.
Ο συνεργάτης, της μίλησε με τον καλύτερο τρόπο και σχεδόν με
αποφασιστική τώρα φωνή της ζήτησε απλά μια παράταση χρόνου και
ίσως να οριστεί μια επερχόμενη συνάντηση προκειμένου να
συγκεκριμενοποιηθεί το ενδιαφέρον της έρευνας.
Η Φένια απλά στραβοκατάπιε και ευχαρίστησε για τον πολύτιμο χρόνο
του.
Γύρισε αμέσως σπίτι και χύθηκε πάνω στα τσαλακωμένα μαξιλάρια,
γύρω της τα πεταμένα στο πάτωμα σεντόνια τυλιγμένα στο άρωμα του,
τα συντριμμένα φλιτζάνια του καφέ που έπινε... Λίγες ώρες πριν μαζί του
και που τώρα δεν απέμεινε κάτι από αυτά, τα άπειρα τσιγάρα πάνω στο
τασάκι που σε καμιά περίπτωση δεν παρέπεμπαν σε κάποιο ειδυλλιακό
περιβάλλον όσο υπέροχα κι αν αισθάνθηκε το προηγούμενο βράδυ...
262