“25th hour” project
Στο ξεχείλωμα που κάνει ο έρωτας, όταν διαφεντεύει το είναι σου.
Χαλασμένο ρολόι, να αντέξει το βάρος της και να χωρέσει όσα στη μέρα
έταξα…
Και οι δικαιολογίες παλιές όσο και η πορνεία!
«Νόμιζα πως είναι νωρίς...»
«Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα…»
Μέχρι… «μαύρη να ‘ναι η ώρα σου...», όταν νευρίαζε η μακαρίτισσα η
μάνα μου, για την αργοπορία μου.
Μια ώρα ανύπαρκτη.
Εξοστρακισμένη στην σφαίρα του ουτοπικού.
Όλα αυτά σκέφτομαι για να περάσει η ώρα στη σκοπιά.
Το νταβαζιλίκι που μου έτυχε, όταν σαν αφελής, έχοντας πλήρη άγνοια,
δέχθηκα ν’ αλλάξω βάρδια, για να κάτσω μια ώρα παραπάνω με την δικιά
μου. Και… να τσακωθούμε κιόλας στο τέλος...
Όόόό γκαντέμης…
Η πραγματικά 25η ώρα της 27ης Οκτωβρίου 2013.
Λαθραία ώρα, που με το έτσι θέλω μπαστακώθηκε στην βάρδια μου.
Έχουν βουίξει τα ραδιόφωνα…
Άκου στις 4 πμ θα πάτε μια ώρα τα ρολόγια πίσω…
Γαμώ την ατυχία μου… Που θα μου πουν ότι δεν υπάρχει 25η ώρα!
252