"25th hour" project | Page 195

“25th hour” project «Ας με μετέθεταν!», διέκοψε φωνάζοντας πάλι. Ο προϊστάμενος, ίσως λίγο ενοχλημένος, ξερόβηξε και απάντησε: «Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά… ε, η επιλογή για τέτοιες μεταθέσεις…» «Ναι, τις ξέρω τις επιλογές! Πάνω απ’ όλα το μέσο!» Τότε ήταν που ο υπεύθυνος έγινε άνω ποταμών. Αναψοκοκκινισμένος, πετάχτηκε από την καρέκλα του και δήλωσε πως δεν επέτρεπε τέτοιους υπαινιγμούς, πως απαιτούνταν πολιτισμός και ότι, πάλι, η κατάσταση είναι δύσκολη για όλους… «Μωρέ τι μας λες; Παρόμοιες δύσκολες συνθήκες περνάς εσύ με εμένα;» «Αυτό ήταν!», του είπε, «ως εδώ! Πέρασε έξω αμέσως!» «Άντε να χαθείτε όλοι!», είπε και βρόντηξε την πόρτα πίσω του. Από εκεί και έπειτα ούτε που θυμόταν πολύ καλά τι είχε γίνει. Όλα ήταν μια ομίχλη γύρω του. Έφυγε όπως-όπως. Τις επόμενες ώρες περιπλανήθηκε στους δρόμους χωρίς να βλέπει μπροστά του από την στενοχώρια. Άκου απόλυση! Εκείνος! Που ήταν τόσο συνεπής και τόσο ταπεινός και ποτέ δεν είχε εμπλακεί στις κομματικές φατρίες… Η δυσμενής μετάθεση δε θα ήταν καλύτερη, ασφαλώς… σκέφτηκε. Όχι, αλλά θα είχε δουλειά. Η σύζυγός του ήταν επίσης πρόσφατα απολυμένη. Πώς θα συντηρούνταν; Λογαριασμοί, φροντιστήρια, χαράτσια, φόροι δικαιολόγησης ακινήτων, φόροι δικαιολόγησης τέκνων… όλα έρχονταν καταπάνω τους! Και τα παιδιά τους τι θα απογίνονταν; Άλλο στήριγμα δεν είχαν εκτός από τους γονείς: θείες και θείοι δεν υπήρχαν, όλο