“25th hour” project
Άννα Σοϊλεμετζίδου | 26.7.2014
Ευχήθηκα μια νύχτα να είχα επιπλέον λίγο χρόνο…
Ήθελα να ‘χα την εξουσία μου πάνω του, το πρωί που άκουγα το
ξυπνητήρι να τραγουδά…
Ήθελα να είχα μια ώρα να πιω το μυρωδάτο καφέ μου.
Εκεί στο μπαλκόνι με θέα το σιωπηλό χωριό, αμίλητη να περάσω μια ώρα
με τον εαυτό μου.
Ήθελα να είχα μια ώρα να πάω για περπάτημα, να χαθώ στα μονοπάτια
της φύσης…
Κι όταν αντίκριζα τα μάτια σου, κι ’ταν η ώρα να φύγω…
Το χρόνο προσδοκούσα να φυλακίσω, ένα φιλί σου ακόμη να ζήσω!
Η 25η ώρα θα με έσωζε, η μαγική ώρα!
Ο άγγελος μου θα ’χε έρθει να μου τη δώσει, μια νύχτα που τα αστέρια
έλαμπαν πιο πολύ.
Με τα φτερά της ακίνητη πάνω στο χέρι μου, θα ήταν μεταμορφωμένη σ’
ένα από αυτά τα αστέρια που εκπληρώνουν μια ευχή!
164