“25th hour” project
Στην κόρη της την αγαπημένη τρυφερό να το παραδώσει
Σαν η ώρα πληρωθεί
Στην μικρή της διαιρεμένη Περσεφόνη
Κι ας μην αγαπά εκείνη τους χειμωνανθούς
Και τα βρύα του Φθινόπωρου
Φτάνει που μόνο αυτή γνωρίζει από ξόρκια και μεταμορφώσεις
Φτάνει που μόνο αυτή ξέρει πως την ταπεινότητα
Μαγικά θα την προαγάγει σε αρχοντική του ρόδου ουσία!
Γιατί το έαρ σπλαχνικό είναι σκληρό και ριψοκίνδυνο
Και στην πλακέτα του σημειώνει με μελάνη σινική
Την μεγάλη γραφή των αφανών ποιητών
Γραφή τρεμάμενη και αναριγούσα
Που οι μυημένοι διαβάζουν και ακολουθούν πιστά
Ξέροντας σαν από όνειρο
Πως η ώρα έφτασε
Τα δεσμά πέσαν
Ο Άδης ενικήθη
Το χρέος εξετελέσθη
Η 25η ώρα παραδίδει τα κλειδιά της σε εσένα
Στρίβοντας καπνό από βότανα ιερά
Και σε τρίποδα χρυσό τον χρησμό κρυφά σου εξηγεί:
Το πως να περπατάς αγέρωχος στον κονιορτό και στα γκρέμια
Έχοντας στο μαντήλι σου σταμπωμένο το αέρινο αυτό άνθος
Στον κόσμο επίλεκτος και βροτός να είσαι εσύ και η γενιά σου όλη!
107