10 voor de overheid 1 | Page 74

Wat krijg je als je mensen van binnen én buiten de overheid vraagt om hun mening over de ideale overheid? Juist ja, maatschappelijke energie. De ideale overheid is volgens de bijdragers in elk geval, om met de woorden van een van hen te spreken, geen “instituut dat slechts nog met wat dunne draadjes aan de werkelijkheid van het dagelijks leven vast zit”. Nee, de overheid staat midden in de samenleving en heeft ogen en oren waarmee zij om zich heen kan kijken en luisteren. Mooi om te zien is dat de variatie aan bijdragers ertoe leidt dat mensen samen zoeken naar oplossingen. Waar een aantal bijdragers vindt dat de overheid duidelijker en in begrijpelijke taal zou moeten communiceren, omschrijft Jade Wissink juist dat zij in haar dagelijks werk de functie van communicatie inzet als ‘tussenheid’ tussen overheid en inwoners. Ambtenaren worden hierbij getraind om beter te luisteren en om de meerwaarde van face-to-face contact met hun
 stakeholders in te zien. Een ander voorbeeld van samen zoeken naar oplossingen start vanuit de belevingswereld van een gehandicapt meisje en haar familie. Een toegankelijker Nederland voor mensen met een
 beperking is het pleidooi van Mayim Kolder. Maar dan wordt Nederland onderverdeeld en denken we in hokjes. Lidwien van Noorden vindt dat we juist af moeten van het hokjesdenken. Zij verbindt initiatiefnemers en platforms zodat het verschil ook daadwerkelijk kan worden gemaakt. Esther de Groot stelt dat de burger centraal moet staan in plaats van de regels. Regels moeten volgens haar gericht zijn op het resultaat. De burger past namelijk niet in een one-size jasje en voldoet niet altijd aan standaarden die vanachter een bureau zijn bedacht. Alleen al uit de variatie aan bijdragen binnen dit thema blijkt de maatschappelijke energie. Waar de ene persoon tegen een probleem opbokst, blijkt de ander al (een deel) van de oplossing te hebben. Of in ieder geval een goede aanzet die we gezamenlijk kunnen uitwerken. Ook dat is maatschappelijke energie.