“Voornamens, maar geen overheid!”
Vermoeid maar voldaan kijkt de oudste van de burgerraad rond. Hij neemt het woord. “Complexiteit
en fragiliteit nemen toe. Als de passaat uit een iets andere richting komt, liggen wij plat. Chaos
chaotiseert en vraagt adequaat gedrag.” Hij zwijgt. “Maar we gaan niet vervallen in zelfgenoegzame
robuustheid. Dan sluit je je af. Ook geen veerkracht. We zijn geen kwal, meeveren bij enige druk.
Daarna weer terugveren in de oude stand. Leer- en verandervermogen nul.”
Voor en namens…
Na een slokje Mongozo. “Onze burgerraad stopt haar werkzaamheden nu. Er komt een nieuwe instelling die de samenleving ondersteunt. Maar geen overheid. Twee kerntaken: inspelen op wat kan
en remmen wat niet kan. Haar naam: voornamens. Voor ons, namens ons. Dus niet een doel in
zichzelf zoals overheden. Dat produceert alleen meer van zichzelf. Voornamens neemt niet de
burgerverantwoordelijkheid over om regels te laten regelen. Dan neemt fragiliteit toe. Wij spreken
voornamens aan op verantwoordelijkheden en haar communicatieve handelen. Daar stuurt onze
gemeenschap op.”
Antifragiliteit
“Voornamens ondersteunt ons streven antifragiel te zijn om onvoorspelbaarheden te hanteren.
Chaotische ontwikkelingen zijn dan een kans om leervermogen en verandercapaciteit te ontwikkelen. Daardoor gaan wij beter om met veranderende sociaaleconomische aspecten.
Antifragiliteit moet een steunbeerwaarde zijn. Voornamens signaleert ontwikkelingen en
ondersteunt bij implementatieprocessen.”
34