gescheiden beleidsterreinen heen. Samen met burgers voor uitvoering zorgen is een angstige
stap. Het lijkt (voelt) alsof je controle uit handen geeft.
In mijn droom durven gemeenten en instellingen die nieuwe rol wel aan. Zijn ze niet bang om los
te laten. Bekwamen zij zich in een faciliterende rol; die uitgaat van de zelfredzaamheid van burgers en hen ondersteunt om oplossingen te zoeken. Gemeenten maken mogelijk dat inwoners en
maatschappelijke partners zelf regie nemen. De overheid gaat ook oplossingen bieden aan
individuen in unieke contexten. Oplossingen op maat, ver verwijderd van gestandaardiseerde procedures.
Ik zie gemeenten en instellingen die integreren en de burger centraal stellen zonder verschillende loketten of versnipperde dienstverlening.
Regie en goed leiderschap blijven echter nodig zodat individueel leren en collectief veranderen
samengaan. Wat iets anders is dan afzijdigheid, passiviteit of het laten varen van ambities. Het betekent niet dat overheden niets meer willen. Integendeel, het impliceert een overheid die:
• ambitie heeft, richting geeft, initiatieven stimuleert en vernieuwing mogelijk maakt;
• duidelijkheid schept door visie waar zij naartoe wil;
• (enige) zekerheid biedt voor initiatiefnemers;
• voorspelbaar is en beleidsprincipes duidelijk maakt;
• wet- en regelgeving die belemmert heroverweegt (zijn procedures gericht op ruimte bieden aan
initiatieven, dan wel ze uit te lokken?);
• in nieuwe samenwerkingsverbanden investeert tussen marktpartijen, gemeente en burgers. Dat
vraagt (zeker in het begin) een actieve procesrol;
• kennis organiseert waar die ontbreekt. Experimenten ondersteunt met arrangementen van communicatie en ontzorging (wegnemen bureaucratische rompslomp).
102