Herr Dokter
Mij is gevraagd om een stukje over Herr Dokter of terwijl: Marcel van het Hof te schrijven. Wat schrijf je nou over zo'n man? Laten we eerlijk wezen niets dan goeds over de doden toch? Toch is het zo. Zeker bij hem.
Het was een entertainment dier. Hij genoot van de aandacht. Bijna zoals een diva. Hij trad op bij festivals en shows. Dan verklede hij zich als clown, want dat was hij eigenlijk gewoon. Of hing hij aan haken en zwierde met anderen de zaal rond, of het was een freak met heel veel make-up op en deed of hij zichzelf doorboorde met van alles en nog wat. En later toen hij zijn eigen feestjes ging organiseren trad hij op met zijn vriendin waar hij later mee zou trouwen. Daar ken ik hem dus van. Van zijn Burlesque feestjes waar hij met zijn Xarah optrad op een clowneske manier. Een soort van burlesque act waar natuurlijk van alles mis ging en waar hij met de meest gekke jaren 20 kleding en maffe smink waardoor hij een rare mond kreeg of gekke Wenkbrauwen. Ik leerde hem dus kennen als een gek mannetje (tja, ik ben groter) dat altijd vrolijk was en lekker gek, die namelijk mij liet zien dat je moest leven zoals jij dat wil. Want je leeft maar 1 keer. Dus “live by the day”. Want we wisten ook: hij is ziek. Heel ziek. Kanker. Die klote ziekte zoals hij zei. Ooit begonnen in zijn nieren maar hij werd er letterlijk door op gegeten. Hij zei er zelf over dat het net mieren waren die door zijn lichaam vraten.
Hij was SUPER positief. Hij heeft dat woord uit gevonden. Hij mocht van zichzelf echt nog niet dood. Want hij moest volgens hem dat feest nog organiseren, Barbier worden, dat uiteindelijk nog beoefenen op beursen en bij de Snorren Salon, wilde ook bij ons gaan scheren in "your additude Hoorn", trouwen, trouw feest geven, dat nog mee maken, zus nog beleven en zo nog doen.
Maarja zoals het met velen gaat ging het nu ook met hem. Misterposivo ging ook dood. Hij heeft alle behandelingen gevolgd. En tot de laatste snik geleefd. Elk Burlesque inkomstenbron ging naar het van Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Het ging hem om het leven niet om het geld. Ook zijn dood was tot in de puntjes geregeld. Net zo puntig als zijn "Dali snor". Want het ging slecht. Zijn rechter been werd super dik van het vocht dat niet meer weg kon rekverbanden en kousen hielpen niet meer, medicatie sloeg niet meer aan en elke dag kwam een masseur alles weg masseren. Toen heb ik hem voor het laast gezien, Toen wij de White Trash Barbecue Cheque kwamen brengen en zoals hier te zien op de foto. Het laatste contact was via PM: toen ik voor de Burlesque award sponsers de volgende dag hapjes serveren zou. Hij kreeg vocht in zijn longen, elke keer als hij juist iets had gedaan zoals een stukje lopen of traplopen kreeg hij hyperventilatie en raakte hij in paniek. Hij wilde niet stikken door die angst! Dus was het tijd voor zijn laatste optreden. Op vrijdag posten hij op Facebook: ik ben weer opgenomen in het ziekenhuis het gaat nu echt niet goed met mij. En Maandag. 27 Oktober tussen 19 en 24 uur werd zijn euthanasie in werking gesteld en in hij officieel 28 oktober 08:00 uur overleden. Toen werd net zoals ieder feest via Facebook een Event aangemaakt. Donderdag was er een condoleance. Daar kon ik heelaas niet bij zijn. Maandag 3 november 16:00 uur stonden we klaar met ballonnen,glitters en bloemen. Het was een uitbundige en bonte verzameling van mensen. Clowns,glitterpakken,hoedjes,vetkuiven, jaren 20,30,40 kostuums en andere creaties. Hij werd binnengebracht als een held. In een open kist met alle attributen die zijn leven tekende. Er was muziek, er werd gesproken. Natuurlijk had hij er voor gezorgd dat zijn stukje ook voorgelezen zou worden. Er was piano muziek en filmpjes die ooit voor zijn feestjes gemaakt zijn. En als laatst? Een staande ovatie die in heel Nederland te horen was. En ooit....als er weer geld en gelegenheid is dan komt op mijn linkerarm: live by the day. Want dat is wat ik van hem heb geleerd. Herr Dokter het ga je goed!
Mij is gevraagd om een stukje over Herr Dokter of terwijl: Marcel van het Hof te schrijven. Wat schrijf je nou over zo'n man? Laten we eerlijk wezen niets dan goeds over de doden toch? Toch is het zo. Zeker bij hem.
Het was een entertainment dier. Hij genoot van de aandacht. Bijna zoals een diva. Hij trad op bij festivals en shows. Dan verklede hij zich als clown, want dat was hij eigenlijk gewoon. Of hing hij aan haken en zwierde met anderen de zaal rond, of het was een freak met heel veel make-up op en deed of hij zichzelf doorboorde met van alles en nog wat. En later toen hij zijn eigen feestjes ging organiseren trad hij op met zijn vriendin waar hij later mee zou trouwen. Daar ken ik hem dus van. Van zijn Burlesque feestjes waar hij met zijn Xarah optrad op een clowneske manier. Een soort van burlesque act waar natuurlijk van alles mis ging en waar hij met de meest gekke jaren 20 kleding en maffe smink waardoor hij een rare mond kreeg of gekke Wenkbrauwen. Ik leerde hem dus kennen als een gek mannetje (tja, ik ben groter) dat altijd vrolijk was en lekker gek, die namelijk mij liet zien dat je moest leven zoals jij dat wil. Want je leeft maar 1 keer. Dus “live by the day”. Want we wisten ook: hij is ziek. Heel ziek. Kanker. Die klote ziekte zoals hij zei. Ooit begonnen in zijn nieren maar hij werd er letterlijk door op gegeten. Hij zei er zelf over dat het net mieren waren die door zijn lichaam vraten.
Hij was SUPER positief. Hij heeft dat woord uit gevonden. Hij mocht van zichzelf echt nog niet dood. Want hij moest volgens hem dat feest nog organiseren, Barbier worden, dat uiteindelijk nog beoefenen op beursen en bij de Snorren Salon, wilde ook bij ons gaan scheren in "your additude Hoorn", trouwen, trouw feest geven, dat nog mee maken, zus nog beleven en zo nog doen.
Maarja zoals het met velen gaat ging het nu ook met hem. Misterposivo ging ook dood. Hij heeft alle behandelingen gevolgd. En tot de laatste snik geleefd. Elk Burlesque inkomstenbron ging naar het van Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Het ging hem om het leven niet om het geld. Ook zijn dood was tot in de puntjes geregeld. Net zo puntig als zijn "Dali snor". Want het ging slecht. Zijn rechter been werd super dik van het vocht dat niet meer weg kon rekverbanden en kousen hielpen niet meer, medicatie sloeg niet meer aan en elke dag kwam een masseur alles weg masseren. Toen heb ik hem voor het laast gezien, Toen wij de White Trash Barbecue Cheque kwamen brengen en zoals hier te zien op de foto. Het laatste contact was via PM: toen ik voor de Burlesque award sponsers de volgende dag hapjes serveren zou. Hij kreeg vocht in zijn longen, elke keer als hij juist iets had gedaan zoals een stukje lopen of traplopen kreeg hij hyperventilatie en raakte hij in paniek. Hij wilde niet stikken door die angst! Dus was het tijd voor zijn laatste optreden. Op vrijdag posten hij op Facebook: ik ben weer opgenomen in het ziekenhuis het gaat nu echt niet goed met mij. En Maandag. 27 Oktober tussen 19 en 24 uur werd zijn euthanasie in werking gesteld en in hij officieel 28 oktober 08:00 uur overleden. Toen werd net zoals ieder feest via Facebook een Event aangemaakt. Donderdag was er een condoleance. Daar kon ik heelaas niet bij zijn. Maandag 3 november 16:00 uur stonden we klaar met ballonnen,glitters en bloemen. Het was een uitbundige en bonte verzameling van mensen. Clowns,glitterpakken,hoedjes,vetkuiven, jaren 20,30,40 kostuums en andere creaties. Hij werd binnengebracht als een held. In een open kist met alle attributen die zijn leven tekende. Er was muziek, er werd gesproken. Natuurlijk had hij er voor gezorgd dat zijn stukje ook voorgelezen zou worden. Er was piano muziek en filmpjes die ooit voor zijn feestjes gemaakt zijn. En als laatst? Een staande ovatie die in heel Nederland te horen was. En ooit....als er weer geld en gelegenheid is dan komt op mijn linkerarm: live by the day. Want dat is wat ik van hem heb geleerd.
Herr Dokter het ga je goed!
Geschreven door Angelique.
www.ladydragonskiss.blogspot.com
www.ladydragonskiss.blogspot.com